We hebben het er hier al eens eerder over gehad; de seniorentelefoon. Ik zal u het pleidooi besparen waarin ik op ga roepen dat speciaal ontwikkelde doelgroeptelefoons (behalve glittermobieltjes voor meisjes) simpelweg niet werken. Laat iedere fabrikant een breed scala aanbieden met eenvoudige en meer geavanceerde toestellen en je hebt eigenlijk automatisch voor elk wat wils. Dus eigenlijk zoals het nu al gaat.
Ik zat vanmorgen in de trein en las in Nrc.next een leuk verhaal over mobiel bellen in Rusland. In de arme gebieden blijkt het zo te zijn dat sms het nieuwe communicatiemiddel is. Boeren verkopen zelfs hun koeien via sms advertenties. Briljante vondst, leuk nieuws. Bellen is in deze gebieden verreweg te duur, maar sms’en voor 2 cent per bericht is zelfs voor de allerarmsten bereikbaar. Het verhaal gaat over een gepensioneerd tractorbestuurder van 72 die met zijn knoestige vingers nauwelijks de toetsen van het mobieltje kan bedienen. Inderdaad, voor hem zou ik graag een seniorentelefoon maken met grote knoppen. De beste man is 72, heeft nooit met techniek gewerkt, kan waarschijnlijk moeilijk lezen en heeft veel te dikke, eeltige vingers.
Vervolgens lees ik een aantal pagina’s verder op de ‘hebben’ pagina over het simpele mobieltje voor de mobiele beginneling. Onder de noemer ‘Voor je tante’ wordt het seniorenmobieltje als gadget gepresenteerd. Volgens de auteur wil immers iedereen een simpele telefoon. Een telefoon waarmee je kunt sms’en, bellen en de wekker zetten. Op de grote Duitse ICT beurs Cebit in Hannover werden deze week nieuwe seniorentelefoons getoond. Telefoons die je tante ook snapt. Medion bijvoorbeeld (juist; van al die spotgoedkope mp3 spelers bij de Aldi) komt met een Seniorentelefon: grote knoppen, duidelijke iconen en kleurverschillen, een simpele aan/uit schakelaar in plaats van een geheime toetsencombinatie waar je uren naar zoekt. En voor de snelkiesnummers drie ongecompliceerde knoppen getiteld Einz, Zwei en Drei. Nog een simpele gsm van Duitse makelij: de Fitage Big Easy 2 is de opvolger van model ‘Katharina de Grote’, een Riesenhandy die zo groot was dat je ‘m onmogelijk kon verliezen, laat staan meenemen. De Big Easy 2 is handzamer, maar heeft nog wel leesbare knoppen waar je je als mobiele beginneling geen buil aan kunt vallen. (voor meer informatie over deze en meer, check nrc.nl/hebben)
Wat ik me dan oprecht afvraag is hoe men deze telefoons echt vernieuwend kan noemen. Zoekend in mijn bureaulade stuit ik op een Nokia 3210; juist: grote knoppen, duidelijke iconen, een simpele aan/uit schakelaar, een wekker, geschikt voor bellen en sms’en, de toetsencombinatie is uit te schakelen en het scherm is gewoon zwart/wit. Lekker duidelijk. Misschien moeten ze de handleiding iets eenvoudiger maken? En daarbij, seniorentelefoons zijn een verzinsel voor zestigers en zeventigers. Babyboomers anno nu willen een gewoon mobieltje, het liefst een mooiere, nieuwere en duurdere dan hun kinderen. Zo eifersüchtig zijn ze dan ook wel weer.
Heb ik toch nog mijn pleidooi gehouden.
Ik zat vanmorgen in de trein en las in Nrc.next een leuk verhaal over mobiel bellen in Rusland. In de arme gebieden blijkt het zo te zijn dat sms het nieuwe communicatiemiddel is. Boeren verkopen zelfs hun koeien via sms advertenties. Briljante vondst, leuk nieuws. Bellen is in deze gebieden verreweg te duur, maar sms’en voor 2 cent per bericht is zelfs voor de allerarmsten bereikbaar. Het verhaal gaat over een gepensioneerd tractorbestuurder van 72 die met zijn knoestige vingers nauwelijks de toetsen van het mobieltje kan bedienen. Inderdaad, voor hem zou ik graag een seniorentelefoon maken met grote knoppen. De beste man is 72, heeft nooit met techniek gewerkt, kan waarschijnlijk moeilijk lezen en heeft veel te dikke, eeltige vingers.
Vervolgens lees ik een aantal pagina’s verder op de ‘hebben’ pagina over het simpele mobieltje voor de mobiele beginneling. Onder de noemer ‘Voor je tante’ wordt het seniorenmobieltje als gadget gepresenteerd. Volgens de auteur wil immers iedereen een simpele telefoon. Een telefoon waarmee je kunt sms’en, bellen en de wekker zetten. Op de grote Duitse ICT beurs Cebit in Hannover werden deze week nieuwe seniorentelefoons getoond. Telefoons die je tante ook snapt. Medion bijvoorbeeld (juist; van al die spotgoedkope mp3 spelers bij de Aldi) komt met een Seniorentelefon: grote knoppen, duidelijke iconen en kleurverschillen, een simpele aan/uit schakelaar in plaats van een geheime toetsencombinatie waar je uren naar zoekt. En voor de snelkiesnummers drie ongecompliceerde knoppen getiteld Einz, Zwei en Drei. Nog een simpele gsm van Duitse makelij: de Fitage Big Easy 2 is de opvolger van model ‘Katharina de Grote’, een Riesenhandy die zo groot was dat je ‘m onmogelijk kon verliezen, laat staan meenemen. De Big Easy 2 is handzamer, maar heeft nog wel leesbare knoppen waar je je als mobiele beginneling geen buil aan kunt vallen. (voor meer informatie over deze en meer, check nrc.nl/hebben)
Wat ik me dan oprecht afvraag is hoe men deze telefoons echt vernieuwend kan noemen. Zoekend in mijn bureaulade stuit ik op een Nokia 3210; juist: grote knoppen, duidelijke iconen, een simpele aan/uit schakelaar, een wekker, geschikt voor bellen en sms’en, de toetsencombinatie is uit te schakelen en het scherm is gewoon zwart/wit. Lekker duidelijk. Misschien moeten ze de handleiding iets eenvoudiger maken? En daarbij, seniorentelefoons zijn een verzinsel voor zestigers en zeventigers. Babyboomers anno nu willen een gewoon mobieltje, het liefst een mooiere, nieuwere en duurdere dan hun kinderen. Zo eifersüchtig zijn ze dan ook wel weer.
Heb ik toch nog mijn pleidooi gehouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten