En dat vind ik een onbegrijpelijk iets. Natuurlijk, er zijn tal van vooroordelen te noemen. En sommige daarvan zijn heus deels op waarheid berust. Veel werkgevers vinden oudere werknemers star, zijn van mening dat ze niets meer aan te leren is, vinden ze te duur, en zo nog meer van die redenenen. Werknemers op hun beurt voelen zich afgeserveerd of hebben het idee dat niemand meer op ze zit te wachten. Maar dat hoeft toch nog niet te betekenen dat dit probleem steeds groter moet worden? Is er dan niets om beide partijen weer bij elkaar te brengen? Is het dan niet meer zo dan oudere werknemers juist wijs en ervaren zijn? Blijkbaar niet...
Ik bedacht ooit een campagne om dat probleem aan de kaak te stellen. Simpel door te laten zien dat het gros van die vooroordelen nergens op is gebaseerd. Dat er nog genoeg vijftigers en zestigers zijn die met veel passie en volharding aan het werk zijn. Onmisbaar voor hun bedrijf f organisatie. En door op die manier het tegendeel te bewijzen die vooroordelen positief te ontkrachten. Tot op heden ligt die campagne nog steeds op de plank, te wachten op het 'juiste moment'. Dat terzijde. Ik werd vandaag op een aanvullend idee gebracht.
Vandaag las ik in het FD een interessant artikel over recruitmentgoeroe Kevin Wheeler. De zelfbenoemde arbeidsmarktdeskundige is geen onbekende. Onder andere Shell laat zich inspireren door de beste man. Hij analyse de babyboomgeneratie, generatie Y en generatie X. En juist door de komst van die laatste generatie op de arbeidsmarkt zie ik de rol van de babyboomer veranderen. Generatie X is de twintiger van nu. Volgens Wheeler zoeken en willen zij 6 dingen in hun werk:
- Altijd (online) verbonden zijn
- Ondernemen
- Niet gemotiveerd worden door geld, wel door betekenisvol werk
- Geen traditionele baas
- Zelf kunnen bepalen wat zijn marktwaarde is
- Eerst de praktijk, dan de theorie
En wat Wheeler stelt, daar sluit ik me graag bij aan. Generatie X laat zich niets gezegd zijn door de generatie Y (de dertiger en begin veertiger). Dat zijn namelijk hun managers. Zij zijn geneigd zich daar tegen af te zetten. Generatie X heeft een andere jeugd gehad, is anders opgeleid en streeft andere ambities naar. De vrijgevochten babyboomer daarentegen herkent zich steeds meer in de twintiger van nu. Daarbij komt dat die babyboomer alles wel zo'n beetje heeft gezien. Hij leert nog wel, maar heeft voldoende kennis om anderen te leren. Juist! De babyboomer kan uitstekend optreden als mentor voor generatie X. De manager uit generatie Y kan dan naar hartelust managen en de vorming van de 'juniors' aan de echte 'seniors' over laten. Daarbij, de twintiger is steeds vaker een kleinkind van de babyboomer. Juist de band opa/kleinzoon is een speciale. Door die te vertalen naar de arbeidssituatie treedt een goede mentor/student relatie op. Niets anders dan het aloude meester/gezel principe.
Uiteraard gebeurt dit al bij veel bedrijven, maar juist voor herintredende 45 plussers kan dit een voordeel zijn op de arbeidsmarkt. Laat hen proberen te solliciteren op coachende of sturende functies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten