John Lennon in een commercial?

Dat met techniek veel mogelijk is weten we, dat Paul McCartney figureert in een spot voor een investeringsmaatschappij is niet raar, dat we Rutger Hauer zien in een spot voor van Bommel schoenen ook niet, maar John Lennon in een commercial zien die in 2008 is gemaakt doet nogal vreemd aan. Slim, dat wel. Want het project 'one laptop per child' is natuurlijk iets dat bij uitstek de babyboomgeneratie aanspreekt. En dat waren Beatle maniaks, toch?

Ik ben het echter ook met Chuck Nuyren eens....moet dit echt?

Beatles muziek als reclametune; pure nostalgie

Dat nostalgie een beproefde methode is om oudere doelgroepen te bereiken staat buiten kijf. Muziek is daarbij een goede manier. Muziek roept herinneringen op. En als we kijken naar herinneringen van de babyboomgeneratie, dan spelen de Beatles daarin een grote rol. Fidelity investments zag dat al eerder in en kwam met de wereldwijd bekende 'Paul McCartney' commercial.

Deze week meldt Sony/ATV Music Publishing, de eigenaar van de rechten op 259 bekende Beatles songs, dat deze vanaf heden beschikbaar zijn als reclametunes. Mits de exclusieve brand partnerships (waarschijnlijk dus één merk per song) bijdragen aan de reputatie van de originele muziek.

Procter & Gamble bijt het spits af en koopt 'All you need is love' voor de Luvs-luiers. All you need is luvs wordt de nieuwe slogan. Niet echt gericht op oudere doelgroepen. De ouders van de baby op deze foto zijn waarschijnlijk niet opgegroeid met de Beatles. Opa en oma wel. Misschien toch een slimme opa en oma marketing truc?

Maar of dat nou perse positief bijdraagt aan de reputatie van de originele muziek?

De jaren '60 komen tot leven in Den Haag

Een tijdje geleden kondigde ik de tentoonstelling al aan. Veel te laat op daar pas nu op terug te komen natuurlijk. Terwijl die tentoonstelling al vanaf 20 januari dit jaar te zien was in het Gemeentemuseum in Den Haag. Gelukkig is ie er nog tot 29 april, dus mag ik er nog lovend over schrijvend. Je hebt nog een week of drie. Ik heb het over Sixties!, een tentoonstelling over, hoe kan het anders, de jaren ’60. En of het lot ermee speelde, nadat ik de uitnodiging van de directie en medewerkers van bureau Years om mee te gaan naar Den Haag had geaccepteerd werd ik keer op keer geconfronteerd met, oneerbiedig gezegd, restanten uit de jaren ’60. Een goede vriend kwam met een Marilyn Monroe van Warhol aanzetten, een ander attendeerde me op het prachtige fotoboek ‘Amsterdam’ van fotograaf Ed van der Elsken, weer een ander liet me luisteren naar oude opnames van the Beatles, waarin een stoned giechelende Paul aan John een mooi pianostukje laat horen. Kortom: ik was goed in de stemming om me onder te dompelen in de sixties. Als tachtiger ben ik natuurlijk niet zo bekend met de emoties die die tijd met zich mee brengen. Ik ben, zoals men dat noemt, geïnteresseerd van horen zeggen. Mijn ouders, dat zijn babyboomers en echte jaren ’60 kenners.

Als ouderenmarketeer moet je natuurlijk wel weten hoe je doelgroep denkt, voelt, doet en leeft, maar vooral heeft geleefd. De jaren ’60 zijn bepalend geweest voor de vorming van het waardenpatroon waarop deze doelgroep van youngtimers en babyboomers hun keuzes maakt. Consumentengedrag is te voorspellen op basis van deze vastliggende waarden. Dit patroon wordt ruwweg tussen het 15e en 25e levensjaar gevormd. Voor hen dus tijdens het luisteren naar de Beatles, het zien van de eerste modeontwerpen van Frans Molenaar, de protesten tegen de Vietnam oorlog, ‘I had a dream’ van Martin Luther King in ’63, de eerste man op de maan in ’69, hair peace bed peace, de verkiezingsoverwinning van D’66 in ’67, de Nieuwe realisten, de Rolling Stones in het Kurhaus, de schilderijen van Warhol, de foto’s van van den Elsken en de eerste Puchjes en Solexen.

De tentoonstelling viel me in dat opzicht een beetje tegen. Met woorden kun je er een fantastisch beleving van maken, maar behalve de geijkte foto’s, plaatjes en beelden was er weinig echt vernieuwend aan. Misschien logisch, die tijd is geweest en de belangrijke gebeurtenissen uit het verleden veranderen niet meer. Ik had het wel leuk gevonden als men wat andere invalshoeken had gezocht.

Hier wat impressies: