Het rapport richt zich vooral op de positie van de ’witte’ senioren: de oudere autochtonen die hun wijken hebben zien veranderen en volgens de rapportschrijvers ontheemd, teleurgesteld en verbitterd zijn achtergebleven.
De rapportschrijvers constateren dat enorm is bezuinigd op welzijnsvoorzieningen. Veel ouderen gaan nu naar de dokter uit eenzaamheid, stellen ze. Dit probleem bestaat overigens niet alleen in Rotterdam. Bestuurders van andere steden klagen hier ook over.
Het Rotterdamse platform vindt dat de gemeente geld moet vrijmaken voor meer voorzieningen voor ouderen. Zo moeten bijvoorbeeld ouderenadviseurs meer ruimte krijgen om vereenzaamde senioren te bereiken. Huisartsen kunnen daarbij een rol spelen, want daar kloppen die ouderen immers vaak aan voor hulp.
Het platform noemt ook het probleem van ’het bureaucratische doolhof’ waarin de witte senioren verzeild raken als ze een beroep willen doen op hulp van de gemeente. De ouderenadviseurs die er nu al zijn, besteden hun tijd vaak vooral aan hulp bij het invullen van al die ingewikkelde formulieren die nodig zijn.
Tot slot wil het Sociaal platform een soort pas waarmee de oudere Rotterdammers gratis of met korting naar een klaverjasclub of café kunnen. (uit het Reformatorisch Dagblad)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten